Al langere tijd wilde ik graag een SoulCollage® workshop doen met scholieren. Doordat onze bonuskleindochter (14) te logeren kwam, was dat een mooie aanleiding om buurmeisje (15) en dochterlief (16) ook te vragen, en zo had ik een mooi klein groepje bij elkaar.

Ik vond het wel spannend want SoulCollage is weliswaar een zachte en creatieve methode (knippen en plakken) maar het brengt je ook in contact met jezelf (‘lezen van je kaart’). En zijn pubers daarin wel geïnteresseerd?

De meiden vonden het zelf ook wel een beetje spannend. Ook wat aftasten in het begin omdat ze elkaar ook nauwelijks kenden. Des te dapperder dus dat ze wilden meedoen.

Als inleiding deden we een oefening waardoor ze gemakkelijker bij zichzelf komen en zich bewust worden van hun lichaam en ademhaling. Je voelde de energie zakken, wat fijn was.

Het eerste deel van de workshop zaten we creatief en geconcentreerd aan de grote tafel te knippen en plakken, terwijl het buiten waaide en regende. Al gauw waren de eerste kaarten klaar.

In het tweede deel kreeg iedereen een rol: de kaartlezer, de vragensteller, de schrijver en de observator. Ik had ze uitgelegd wat de bedoeling was en buurmeisje wilde wel beginnen met haar kaart te lezen.

Het was mooi om te zien hoe ze allemaal serieus “in de kaart” doken. Precies wat de bedoeling was. Ze durfden zich kwetsbaar op te stellen, wat ik heel krachtig vond. Ze hebben een stukje van zichzelf laten zien en dat gedeeld met elkaar.

Op het eind hebben we de workshop geëvalueerd.

De conclusie was dat ze het een leuke en bijzondere middag vonden. Ze waren blij met hun kaarten.

Ze voelden zich onzeker of ze de vragen wel ‘goed’ hadden beantwoord. Dat snap ik wel, want ik had hun tevoren met opzet geen voorbeeld gegeven, omdat zo’n voorbeeld al gauw sturend werkt. Daarom heb ik achteraf een kaart van mezelf als voorbeeld genomen en deze alsnog gelezen. Dat gaf hun vertrouwen.

Ik heb gemerkt dat jongeren er zeker voor open staan een inzicht op te doen over zichzelf. Ik vond ik het een ook een mooie ervaring en ben ik er trots op dat we dit met z’n vieren hebben gedaan. Dat gaan we vaker doen!

Dit is wat bonuskleindochter erover schreef:

“Je leert een andere betekenis te zoeken in iets dat je zelf hebt gemaakt waardoor je anders naar dingen gaat kijken”. Eva, 14 jaar