Een eigen ervaring:

Ik kan soms totaal gevloerd raken, me buiten spel gezet voelen, me geraakt voelen precies op de pijnlijke plek waar verdriet, boosheid of machteloosheid zit. Door mijn hoogsensitiviteit voel ik het allemaal heel intens. Het overweldigt me totaal. Ik vlieg emotioneel uit de bocht.

Kort geleden overkwam het me weer; een kleine onschuldige situatie met een grote Trigger.

We hadden bezoek; ik kreeg geen keuze in welke vlaai ik wilde. In één klap voelde ik me buiten spel gezet. Emoties (geen idee welke) gierden door mijn lijf en ik zat er als bevroren bij. Ik snapte totaal niet wat me overkwam.

Tot zover deze ervaring.

Wat gebeurde er?

Er deed zich dus iets voor, iets onnozels, dat mij in één klap naar mijn kindbewustzijn katapulteerde. Daardoor kon ik even niet die wijze, verstandige en volwassen vrouw zijn die ik normaal ben. Nee, ik was ineens weer het kind van 12 jaar en ik was me daar niet van bewust.

Ik voelde me vervolgens verdrietig, boos en machteloos en dat duurde twee dagen.

Ik stampte met mijn voeten keihard op de grond mijn boosheid eruit. Ik huilde als een beest, niet normaal. Niemand mocht me zo zien, ik schaamde me dood. Maar eerlijk gezegd voelde het niet vervelend; ik kon me uiten. Dit moest gebeuren.

Toen kwam de doorbraak.

De trigger – geen vlaaikeuze – die ontstond in mijn dagelijkse leven, leidde mij naar een  onverwerkte situatie van toen ik kind was. Zoiets gebeurt met een wiskundige precisie. Alsof een pijl wordt afgeschoten naar precies dát plekje uit mijn kindertijd dat nu aangeraakt wil worden.

Ik besefte dat dat plekje het moment was dat mijn moeder besloot uit het leven te stappen. Ik had toen geen keus, er werd voor me besloten dat dit gebeurde. Voor mij als twaalfjarig kind was de omvang van deze gebeurtenis té groot om helemaal te doorvoelen wat dit verlies voor mij betekende. Gelukkig maar, daardoor kon ik de situatie toen ‘overleven’.

Nu, precies 45 jaar later kan ik het wél voelen; machteloosheid en ook boosheid en verdriet.

Waartoe moet je bereid zijn om zo’n doorbraak te voelen?

Wat ik al zei: het is niet gemakkelijk om de verbinding te kunnen leggen die zorgt voor de doorbraak. Het is wel noodzakelijk om ‘dit ontbrekende puzzelstukje te kunnen vinden’. De emotie doorvoelen is hierin ook belangrijk. Net zoals de interesse en het verlangen om je rugzak lichter te maken. Je moet bereid zijn om op een open en eerlijke manier naar jezelf en naar je verleden te kijken. Je moet willen wroeten naar de kwetsbare plek dáár, en naar wat die je wil vertellen. Op het moment dat je er contact mee maakt, is de doorbraak er.

Waarom is het zo noodzakelijk om die verbinding te leggen naar vroeger?

Op het moment dat ik een verbinding kan maken met mijn emotie en mijn ratio, word ik me bewust waarom bepaalde dingen in mijn leven mij zo raken. Ik vind het bijvoorbeeld vaak vervelend als anderen voor mij iets bepalen. Ik reageer daardoor vaak heftig. Nu snap ik waar dat vandaan komt. Er is iets in mij veranderd waardoor ik een volgende keer niet zo heftig zal reageren.

Door mijn triggers te herkennen (dit is maar één voorbeeld) kan ik mijn emoties kanaliseren en sta ik lichter in het leven. Een onverwerkt stuk is opgeruimd en zal ik niet ‘meegeven’ aan de volgende generatie.

Ik heb veel steun gehad van het lezen van de boeken van Ingeborg Bosch. Zij beschrijft situaties als deze en hoe je daar zelf, stapje voor stapje, aan kunt werken.

Vind je dit interessant? Wil je er meer over lezen?

Lees meer over PRI op mijn website en de website van Ingeborg Bosch.